BURUTAZIOAK

Thursday, September 10, 2009

ILUSIOAREN BILA


Egun hauetan malenkoniatsu nago. Agian, malenkonia da nire joera, baina beti saiatu egin naiz horrengandik urruntzen. Zerbait
( helmugaren bat ) topatzen saiatuko naiz.
Martin Hacherekin gogoratu naiz.
Unas citas de Aristarain para Martin ( Hache ). Si no la habeis visto, os la recomiendo, es fantástica.

Martín-.No es quererlo; es peor. Es mucho más fuerte. Si tuvieras hijos no haria falta decirtelo. No es joda cuando uno dice que es capaz de dar la vida por su hijo. Tenés miedo, no se puede controlar. Tenés miedo a que le pase algo, querés estar siempre con él… pero vos sabés que no puede ser. No es miedo a que se muera, es miedo a que le pase algo, a que sufra. No podés ni pensar en que se puede morir, te duele pensarlo, te da pánico porque sabés que si… sabés que si eso llega a pasar… no vas a sufrir ni te va a doler… te va a destruir. Vas a dejar de existir aunque sigas viviendo. Si se muere te moris con él, así de sencillo.

Estoy muy cerca de Oihan pero mañana se va por dos días. Algo mío se va con él.

Y una sobre extrañar que me fascina..

Martín: Eso de extrañar, la nostalgia y todo eso es un verso. No se extraña un país, se extraña el barrio en todo caso, pero también lo extrañás si te mudás a diez cuadras. El que se siente patriota, el que cree que pertenece a un país, es un tarado mental. ¡La patria es un invento! ¿Qué tengo que ver yo con un tucumano o con un salteño? Son tan ajenos a mí como un catalán o un portugués. Una estadística, un número sin cara. Uno se siente parte de muy poca gente; tu país son tus amigos, y eso sí se extraña, pero se pasa.

Labels:

0 Comments:

Post a Comment

<< Home